Lang en blond, daarmee
ben ik in Nederland nou niet echt een bezienswaardigheid te noemen. Nou, hier
in Chili word ik regelmatig aangestaard alsof ik zojuist uit een UFO kom
gestapt. Ik check dan ook regelmatig de spiegel om te kijken of ik misschien
een halve empanada aan m’n wang heb hangen, maar nee hoor, mensen vinden mij
ook geschoren en gewassen maar raar. De term ‘gringo’ krijg ik hierdoor
regelmatig naar mijn hoofd geslingerd. Zelfs voordat ik iets weet uit te kramen
in gebrekkig Spaans vraagt men al waar ik vandaan kom. ‘Holaa Gringo, de donde eres?’
‘Soy de Holanda!’. ‘Ah, de Holanda, que bueno! Mi gusta futbol! Ban der
Baart!’. Dat Oranje heeft ons op de
kaart gezet hoor! Een opvallend uiterlijk heeft trouwens ook voordelen als je
iemand probeert te vinden bij een concert met drieduizend mensen. Ontvangen sms: ‘Jajaja i know where you are!! You are the only one
blond jaja’. Grappig hè, in de
digitale wereld lachen de Spaanstaligen anders. ‘Jaja’, betekent dus ‘haha’.
Anders zouden ze zeggen ‘Sisi’. En dat drinken ze dan hier weer niet, wel Fanta
trouwens. Verwarrend!
Na bijna twee maanden in
Chili ben ik aardig gewend aan het Zuid-Amerikaanse ritme. Werken van 9 tot 1,
vervolgens even rustig naar een restaurantje om voor 2 euro een flinke warme
maaltijd te verorberen, en dan van 3 tot 6, vechtend tegen de after-dinner-dip,
nog wat werk proberen te verzetten.
Regelmatig duik ik vervolgens eerst met m’n mountainbike de heuvels in, want de
mountainbiketrails beginnen letterlijk 20 meter van waar ik stageloop. En dan
om de dag af te sluiten naar een terrasje om met wat amigos en amigas Micheladas
(bier met citroensap en zout op de rand) te drinken en empanadas (dichtgevouwen
gevuld broodje, soort pizza calzone) te eten. Die Chileense way-of-life bevalt
wel! Je wordt er misschien geen leidende wereldeconomie mee, maar ach, die
helpen zichzelf ook alleen maar naar de klote. Uitgebreid eten en drinken met
vrienden en familie is hier belangrijker dan zo efficient mogelijk veel geld
verdienen door bijvoorbeeld in een kwartier een broodje kaas weg te hakken. Geef ze maar eens
ongelijk!
 |
| Chileense keuken: avocado, empanadas en oploskoffie. | |
|
|
Voordat de TU dit leest
en besluit geen studiepunten toe te kennen voor mijn stage; ik werk hier ook
hard aan mijn project. Al is het een stukje kleiner dan in Delft, de
Universiteit van Concepcion heeft ook een studierichting Luchtvaart- en
Ruimtevaarttechniek. Ik werk hier mee aan een project waarin een onbemand
vliegtuigje (UAV) gebouwd wordt voor observatiedoeleinden, met een spanwijdte
van ongeveer 2 meter. Mijn taak is het analyseren van de testvluchtdata om de
vliegprestaties te onderzoeken. Een lekker praktische en hierdoor uitdagende
opdracht!
 |
| Vliegveldje waar we de testvluchten uitvoeren |
Niet alleen het vliegtuigje, maar
ook de tijd vliegt hier. Nog een dikke maand en mijn stage zit er alweer op.
Dan pak ik mijn backpack en ga ik drie maanden door Chili, Peru, Bolivia en
Argentinië trekken. Dat moet fantastisch worden, vooral omdat de mensen hier in
Zuid-Amerika ontzettend hartelijk zijn en openstaan voor nieuwe contacten. Door
deze gastvrijheid en omdat de meeste studenten hier nog thuiswonen kom ik
regelmatig over de vloer bij Chilleense gezinnen. En wat doen ze dan? Heel veel
vlees (liefst van de barbecue) en empanadas eten, pisco drinken en grappen
maken. Chilenen spreken onwijs snel en slecht gearticuleerd, maar m’n Spaans
wordt stapje bij beetje steeds beter dus ik ga er steeds meer van verstaan. Dat sociale
gedrag uit zich overigens ook op het web, het is hier heel normaal om 1000
vrienden en 5000 foto’s op facebook te hebben. Kom ik aan met m’n twee
profielfoto’s… Genoeg gebrabbeld! Leuk dat jij het einde van dit verhaal hebt
gehaald! Reistips voor Peru, Bolivia of Argentinië zijn van harte welkom! Hasta
luego!
 |
| Iets terugdoen voor de Chileense gastvrijheid: hutspot en beugels! |
|
 |
| M'n straat |
 |
| M'n huis |
 |
| M'n view |
