Doei Delft, Hola Concepción!

En dan zit je ineens achter je laptop op een kamertje in Concepción... Nouja ineens, m'n trip duurde ongeveer 42 uur, genoeg tijd dus om aan het idee te wennen dat ik een half jaar aan de andere kant van de wereld ga zitten. De reis begon op stoel 17E van de Boeing 777-300ER van de KLM (stukje blogbinding dit: huisgenoten en studievrienden, check). Topmachine die 'Triple'! Dankzij het Personal Entertainment System vlogen die 12 uur van Schiphol naar Lima voorbij. Daarna nog drie uurtjes van Lima naar Santiago, maar daar heb ik weinig van meegekregen aangezien ik op drie stoelen in de foetushouding lag te tukken. Met m'n ogen open ja. Na een korte nachtrust in een hotelletje in Santiago op zoek naar de bus naar Concepción. Hier werd ik direct geconfronteerd met het volgende feit: in Chili spreekt niemand Engels. Stijn spreekt 'un poco poco poco Español' dus dat is lachen geblazen. Maar wel de bus gevonden, kaartje gekocht voor het luttele bedrag van 10 euro voor een busrit van 6,5 uur. Tijdens deze busrit een gesprek proberen te voeren met mijn buurman. Aangekomen in Concepción werd ik opgehaald door mijn stagebegeleider Frank Tinapp. Hij heeft een kamer voor me geregeld en daar direct naartoe gebracht, superfijn. Gebruikelijk in Chili is het wonen bij een hospita, ik woon dan ook met drie medestudenten bij Angela, een super lieve vrouw die meteen een bord pasta voor m'n neus zette. Vervolgens nog wat woordjes gewisseld met mijn huisgenoten. Volgens mij zijn het echt leuke mensen, nu snel zorgen dat ik ze ook versta! Morgen krijg ik van Frank uitleg over wat ik precies ga doen de komende drie maanden en dan ga ik in het weekend de stad eens verkennen. Nu snel het bedje in, hopelijk dromen in het Spaans! Hasta luego!

D'n Triple!

Zuidelijker dan Kaapstad!

Less is more